FRANK citeert in zijn scriptie uit LE RIRE van BERGSON :
“Kunst is geen schone schijn en evenmin beoogt het een esthetische weergave van de wereld zoals die ons doorgaans verschijnt. In de kunst wordt ons een visie op de werkelijkheid getoond die juist verschilt van onze gewone voorstellingen omtrent de dingen“
En zo ook in het werk van Frank! Ik ontdek hoe verschillende visuele talen en concepten in één afgestemd moment een volstrekt nieuwe ervaring kunnen bewerkstelligen, iets dat het logisch onverenigbare nietemin verenigd. En zo dus een diepte onthullen die voor de logica verhuld blijft. In een Mondriaaneske helderheid verbindt hij op zorgvuldige wijze kleur en concrete vorm met een ruimtelijke suggestie en met diezelfde helderheid benadrukt hij dat de ervaring van het beeld door zijn onmiddelijke waarneming iets anders is dan het begrip of de talige uitleg van een ervaring. Tegelijkertijd introduceert hij toch ook nog een spel met taal in zijn Beeld om middels het vrije spel van betekenissen het beeld te intensiveren. En hierdoor kan hij ook het fenomeen kunstwerk en kunsthistorie bespiegelen in zijn werk. Het is een zeker poëtisch denken dat zichtbaar wordt in een Beeld en dat zijn eigen (maar ook dat van mij als toeschouwer) creatieve proces steeds opnieuw aanwakkert. Het is of Frank niet iets laat zien maar of hij het verschijnen zelf laat verschijnen. Zijn werk ontrekt zich steeds aan de een-duidige logische objectivering en heeft daarmee het vermogen steeds toekomstig te zijn.
Kars Persoon
AKI ArtEZ Enschede 2011